Νηστεία και χαρά
ίπαν και φώναξαν με στόμφο μερικοί. «Ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία που θέλει τον άνθρωπο λυπημένο. Όλο νηστείες, όλο προσευχές, όλο μετάνοια. Λοιπόν δεν θα γελάσουμε; Δεν θα σηκώσουμε λίγο το κεφάλι ψηλά να δούμε τη ζωή με κέφι και χαρά;» Αυτά είπαν και κατηγόρησαν οι άνθρωποι οι χωρίς Χριστό τον Χριστιανισμό.
Εμείς όμως για να σχηματίσουμε σωστή ιδέα για το Χριστιανισμό δεν θα ακούσουμε τι λένε οι εχθροί του, αλλά τι λέει ο ιδρυτής και αρχηγός του, ο Κύριος Ιησούς.
Στο ευαγγέλιο μας δίνει οδηγίες πως πρέπει να νηστεύουμε. «Όταν νηστεύετε, μας διδάσκει ο αρχηγός μας, μη γίνεστε ώσπερ οι υποκριταί σκυθρωποί.»
Μας νομοθετεί να νηστεύουμε, αλλά να μη νηστεύουμε «σκυθρωποί» δηλαδή κατσούφηδες, κλαμένοι και παραπονιάρηδες. Όχι μας θέλει χαρούμενους, μας θέλει ευχαριστημένους, μας θέλει ικανοποιημένους αφού με την νηστεία της τροφής και της τροφής, των τροφών και των παθών κάνουμε το καθήκον μας.Η βαθιά ικανοποίηση της ψυχής μας όταν κάνουμε το καθήκον μας πρέπει να αντανακλά στο πρόσωπο μας και να μας κάνει χαρούμενους. «Συ δε όταν νηστεύει, συνεχίζει ο Χριστός, άλειψαί σου την κεφαλήν και το πρόσωπον σου νίψαι.» Απεναντίας μας θέλει περιποιημένους και καθαρούς.
Η καθαρότης της ψυχής που πρέπει να επιτυγχάνουμε με την νηστεία να συνοδεύεται με την καθαρότητα του σώματος. Ίσως όμως απορήσει και ρωτήσει κανείς.
Μα τότε γιατί νηστεύουμε; Δεν νηστεύουμε για τις αμαρτίες μας;Δεν συναισθανώμεθα τα σφάλματα μας, δεν μετανοούμε για τα κρίματά μας και συντετριμένοι καταφεύγουμε εις τον Χριστόν και Θεό μας εν προσευχή και νηστεία; Μάλιστα.
Συντριβή και ταπείνωση, πόνος και δάκρυα, πένθος είναι η νηστεία η πραγματική. Αλλά το πένθος αυτό δεν είναι πένθος κατά κόσμον αλλά πένθος κατά Θεόν. Είναι πένθος από αγάπη προς τον Θεόν. Και η αγάπη «έξω βάλει τον φόβον.» Είναι πένθος όχι για τον θάνατον, και μάλιστα για τον θάνατο της ψυχής, αλλά πένθος που φέρνει σωτηρία, φέρνει ζωή πνευματική.
Όπως κλαίει και σπαράζει η γυναίκα όταν γεννά από τους πόνους, αλλά είναι ευχαριστημένη γιατί δεν είναι πόνοι τιμωρίας αλλά πόνοι δημιουργίας και από τον πόνο της αυτό θα γεννηθεί άνθρωπος που θα την κάνει ευτυχισμένη, έτσι και με τον πόνο και το πένθος της μετάνοιας και της νηστείας.
Όπως κουράζεται και πονάει και υποφέρει ο πατέρας στο χωράφι και ιδρώνει και ματώνει από την κούραση και την κακοπάθεια, αλλά είναι ευχαριστημένος γιατί με το εισόδημα θα θρέψει το παιδί του που σπουδάζει, έτσι και εδώ. Ο πόνος της μετάνοιας και της νηστείας δεν είναι πόνος απελπισίας αλλά πόνος χαράς και ελπίδας. Είπαν πως τα ωραιότερα και γλυκύτερα δάκρυα είναι τα δάκρυα της μετάνοιας."